Een prachtige trans-Atlantische oversteek
De Atlantische Oceaan oversteken. Hier hebben wij (Tom, Sofia en Jack de Dorlodot) lang op gewacht. Eindelijk is het zover! Op het ponton van La Gomera op de Canarische eilanden, is zeilboot Search vol voedsel en water gestouwd.
De zeilboot is goed voorbereid. Alle apparatuur aan boord is getest en werkt perfect. Het productieteam dat ons op dit avontuur zal vergezellen is ook tijdig gearriveerd. Klaar om de trossen te lossen!
Om de passaatwinden gunstig te benutten, besluiten we eerst koers te zetten naar Kaapverdië. Gedurende deze eerste etappe kunnen we aan boord acclimatiseren, voordat we twee weken op de zeilboot zullen doorbrengen, in het gezelschap van Jack (onze 11 maanden oude baby). En dan dromen we ervan nieuwe plekken te ontdekken. Dat is meteen ook een “veiligheid” om een paar dagen te kunnen stoppen mochten er kleine herstellingen moeten worden uitgevoerd worden.
Tijdens onze trip naar Kaapverdië, vaart de boot gemiddeld aan 7 knopen. De wind waait gunstig, hij blaast hard, de deining is groot en stuwt ons naar onze bestemming. Het traject verloopt in rechte lijn. De eerste twee dagen na ons vertrek waren het moeilijkst. Zeeziekte en zware deining … niet altijd gemakkelijk door te komen, vooral met een baby aan boord Gelukkig is de sfeer op de boot geweldig. Iedereen werkt mee aan verschillende taken en aarzelt niet om initiatieven te nemen. Gezien er geen netwerk beschikbaar is, worden telefoons en computers opgeslagen. De ruimte is gratis voor goede gesprekken, tafelspellen en om met Jack te spelen!
Land in zicht!
Sao Vicente toont zich aan de horizon. De grote krater rijst statig uit het water. Wat een genot om na vijf dagen op zee een nieuwe plek te ontdekken, het brengt bakken vol energie aan boord. De drang om voet aan land te zetten is uiterst voelbaar. Vooraleer we de haven invaren, is een grote poets- en ordeactie van essentieel belang. We willen zo weinig mogelijk zaken aan ons hoofd hebben, als we daar aankomen.
Aangemeerd op het ponton van Mindelo Marina vieren we eerst onze aankomst! Jack lijkt ook blij om eindelijk zijn kleine beentjes even te strekken. De druk gaat even van de ketel. Ik voel me altijd een beetje opgelucht na een lang traject, als de boot aankomt zonder enige breuk en met zijn bemanning in prima staat.
Een week gaat voorbij, we hebben tijd gehad om wat te rusten, e-mails te sturen, opnieuw boodschappen te doen en zelfs even het eiland San Antao te ontdekken. Vanaf nu zullen er geen tussenstops meer zijn, we gaan recht op de Antillen af. Het weer lijkt ideaal. Naburige boten zijn ook enthousiast om te vertrekken. We wisselen tips uit, maar ook ideeën en zelfs enkele films en boeken voor de overtocht. Het is een heel speciale sfeer die in de haven hangt. Een soort opwinding, vermengd met een beetje angst. Vragen rijzen: komen we zonder problemen met de zeilboot aan? Wat als de wind ferm opsteekt of als we zonder wind vallen? Hoe gaan we deze twee weken aan boord beleven met een baby? Eén ding is zeker, we gaan dit avontuur in goede banen leiden!
Eindelijk! De overtocht!
We beginnen de overtocht op 28 november in de vroege middag. Na een laatste ontbijt op vaste bodem en een laatste “échte” douche, verlaten we de haven van Mindelo. Vanop de brug begroeten we onze vrienden. Sommigen van hen zien we weer op de Antillen, anderen hebben een ander reisschema gepland.
Sao Vicente wordt kleiner en kleiner, rond 20.00 uur zijn we weer heel alleen, met de grote oceaan om ons heen. We zullen twee weken geen vaste grond meer zien.
Heel soms zien we tijdens de nacht een klein lichtje in de verte. Een andere boot die de oversteek maakt.
De zeilboot behoudt een mooi gemiddelde, en bijna elke dag hebben we het geluk om de dolfijnen de boot te zien begeleiden. Het is een ongelooflijk gezicht dat Jack erg fascineert. Vaak zwemmen ze met vijftien samen en maken sprongen in alle richtingen. ’s Nachts kunnen we ze gemakkelijk herkennen dankzij het plankton dat bij elke passage oplicht, net fluorescerende torpedo’s .
Hoe dichter we bij Martinique komen, blaast de winden ’s avonds harder, met ferme buien erbovenop. Een paar keer heeft het ons verrast. De kracht van de windvlagen is ronduit indrukwekkend, buiten wordt het een zondvloed. Dan wordt het team geactiveerd en verminderen we de zeilen. Zodra de boot goed is ingesteld, verwarmen we thee en rusten we even, maar blijven alert voor mogelijke veranderingen.
Feeststemming!
Donderdagmiddag 12 december zien we land, na veertien dagen op zee. We zijn blij, opgewonden en ongeduldig om voet aan land te zetten.
We zitten midden in “feeststemming” aan boord, wanneer een plotse zware windstoot de zeilboot een flinke ruk geeft. Het herinnert ons eraan dat, zelfs als het einde van de reis in zicht is, we de concentratie niet mogen loslaten … De SEARCH arriveert in de baai van Sainte-Anne om 21.30 uur. Eenmaal verankerd, slaken we een grote kreet van vreugde. We zijn zo blij dat we deze onvergetelijke ervaring hebben meegemaakt. De volgende dag vullen we de tank bij met diesel en beseffen we dat we slechts 9,5 liter diesel hebben verbruikt voor bijna 4000 kilometer … Magisch toch!
