Vijf redenen om vooral niet naar Afrika te reizen (of toch?)

Een avontuurlijk verslag van wereldreizigers Caroline & Tom van Moto Morgana.

Toen we drie jaar geleden onze wereldreis begonnen te plannen, was het meteen duidelijk dat we van in het begin zoveel mogelijk avontuur wilden. Uit onze comfortzone stappen, de luxe laten vallen en de ultieme kick zoeken door wegen te berijden waar de meeste toeristen nog niet eens aan zouden denken. En welk continent is dan een betere keuze dan Afrika?

Nu zijn er wel een heleboel clichés over Afrika. Er zijn waarschijnlijk duizenden redenen om er vooral NIET naartoe te gaan. Onze ervaring was echter totaal het tegenovergestelde. Onze trip was ronduit geweldig en we hadden geen betere start voor onze wereldreis kunnen wensen. Maar hoe zit het dan met die clichés? Zijn er echt zoveel argumenten om er weg te blijven?

Dit zijn 5 veelgehoorde clichés, waardoor je nooit door Afrika zou durven / kunnen / mogen reizen:

« Je kan niet communiceren met de mensen »

Communiceren met de locals in Angola.

Je ziet het wel vaker. De toerist in Afrika die hevig gesticulerend zijn meest infantiele Frans of Engels bovenhaalt om zichzelf duidelijk te maken, in de hoop dat hij begrepen wordt. Die Afrikanen brabbelen toch allemaal maar wat overstaanbaars, toch? Niks is minder waar. Veel Afrikanen spreken naast hun onverstaanbaar Afrikaans taaltje vaak nog Frans, Engels of Portugees. Een overblijfsel van de kolonisatoren, maar wel één die het reizen stukken gemakkelijker maakt.

With a little help from my Angolese friends.

Gelukkig spreken wij een aardig mondje Frans en Engels, zodat er zelfs in het meest afgelegen dorp altijd wel een local was waarmee we échte conversaties konden voeren, grapjes konden maken of aan wie we hulp konden vragen als dat nodig was. Portugees in Angola en Mozambique was een uitdaging, maar als je een beetje goodwill toont, zijn de meeste mensen zó gecharmeerd, dat ze er alles aan zullen doen om zichzelf duidelijk te maken en om jou te begrijpen. Dit is trouwens de beste manier om een taal te leren. ‘Eu falo um pouco de português’!

« Je gaat overvallen worden, gegijzeld of vermoord »

Als je het ministerie van Buitenlandse Zaken moet geloven zijn de meeste landen in Afrika oranje (verhoogd risico) of zelfs rood (absoluut te vermijden). Moesten we hierop afgegaan zijn, waren we beter thuisgebleven. Mauritanië, Mali, Nigeria, de Congo’s en zelfs Zuid-Afrika, allemaal worden ze afgeraden. Wat wij doen, is spreken met de plaatselijke bevolking, mensen die effectief leven en werken in de streken waar we naartoe willen. Deze mensen geven altijd eerlijk advies, ook al komt hun land of streek daardoor in een negatief daglicht te staan. Zo bezochten we in Mali ‘Le Pays des Dogons’, al was het op dat moment zogezegd no go-zone. Een absoluut hoogtepunt van onze reis, zo mooi!

Voor corrupte agenten waren ze best vriendelijk. Congo.

We hebben heel wat politie-checkpoints en grensovergangen getrotseerd en elke keer opnieuw wordt daar geld gevraagd. Een stempel in je paspoort? Dat is dan 10 dollar… onder de tafel uiteraard. Altijd is er wel een weg om je eromheen te lullen. Soms is gewoon een half uurtje gaan zitten al voldoende, tonen dat je geduld hebt. Betalen doen we nooit en na een tijdje zagen we het als een spel. Wie geeft het eerste toe? Wij zagen er alvast de fun van in.

Help en je zal geholpen worden, Malawi.

Aan de meeste landen hebben we een goed gevoel overgehouden: vriendelijke, toffe, lachende mensen die altijd klaarstaan om je te helpen en net zo nieuwsgierig zijn naar ons als wij naar hen. En nee, we hebben ons in die 9 maanden Afrika nooit onveilig gevoeld, nooit!

« Je gaat sterven van de honger »

Zelfs het Afrikaanse bier is best te pruimen, Congo

Afrika is arm, toch? Maar het is veel meer dan een hoop uitgehongerde mensen rond enkele strooien hutten. In alle landen waar wij geweest zijn, was er eten te vinden. Een brij van maniok of maïs, dat vind je overal, want dat is goedkoop. Ook vlees vind je overal, al waren we niet altijd bereid om ervan te eten. We staan op culinair gebied open voor zo goed als alles,

Deze grote jongen wordt ons avondmaal! Mozambique.

maar aap… dat was erover. Dat beest dat je nog aankijkt, met die handen en vingers… Het leek te veel op een kleine broer om dat te kunnen eten.

Groenten worden op veel plaatsen bijna niet gegeten, dus dat zorgde regelmatig voor een lange zoektocht op de plaatselijke marktjes. ‘Heeft u groenten?’ ‘Ja hoor: rijst, pasta, eieren, kip, vis…’ Alles wat geen rood vlees is, is dus groente blijkbaar.

Veel variatie is er meestal niet, dus we moeten eerlijk toegeven dat het geen culinair hoogstaande trip was. Meestal kookten we gewoon zelf op ons kampvuurtje. Lekker en gezond!

« Je gaat heel erg ziek worden »

De kans dat je ziek wordt tijdens een lange reis als de onze is groot, even groot als thuis. Een verkoudheid of al eens een griepje zijn geen uitzondering, toch? Alleen… hier zijn er andere ziektes.

Malariatest in een ziekenhuis in Benin

Malaria is waarschijnlijk de bekendste en de meest voorkomende. Hoewel we onszelf in het begin goed beschermden – we namen pillen, spoten rijkelijk met DEET, sliepen onder een muskietennet – heeft Tom toch twee keer malaria gehad. Het was nochtans laagseizoen voor de muggen, dus hij moet gewoon heel veel pech gehad hebben. Was het zo verschrikkelijk? Niet echt, zolang je maar zo snel mogelijk op zoek gaat naar medische hulp. De meest herkenbare symptomen zijn extreme vermoeidheid, pijnlijke gewrichten, hoofdpijn en natuurlijk hevige koorts. Na drie dagen medicijnen nemen en veel rusten, zat hij alweer op de motor.

Roadside breakfast, jammie! Mozambique.

Voedsel kan ook voor problemen zorgen. Het eten en ook de hygiënische standaarden zijn in West- en Centraal-Afrika heel anders dan bij ons. Kijk vooral niet in de keuken, of je honger zal heel snel over zijn. Eén goeie tip: eet waar er veel lokale mensen eten, dan weet je dat het er vers en lekker is. Maar ja, ook al volgen we deze tip meestal goed op, ook wij hebben allebei salmonella gehad. We kregen van de Nigeriaanse dokter zó’n hoop pillen mee, dat elk beestje in ons lijf wellicht morsdood was.

Tegen HIV kregen we aan de grens met Swaziland een gratis strip condooms bij de stempel in ons paspoort. Dengue en andere parasieten komen ook voor, maar vaak kennen de plaatselijke dokters de juiste remedie om je er snel weer vanaf te helpen. En Ebola? Dat is gelukkig zo uitzonderlijk dat we ons hier echt geen zorgen om maakten.

« Je zal verscheurd worden door wilde dieren »

Hippo’s kwamen ’s nachts vlakbij de tent grazen in Zambia.

Wilde dieren zijn er overal in Afrika en sommige kunnen gevaarlijk zijn. Denk maar aan olifanten, luipaarden, leeuwen, nijlpaarden,… Maar zolang jij geen gekke dingen gaat doen, zoals zwemmen in een rivier vol krokodillen of knuffelen met een baviaan, is de kans klein dat ze je zullen aanvallen of je zullen zien als hun favoriete snack. De meeste dieren zijn helemaal geen fan van mensenvlees, dus als je aangevallen wordt, is dat meestal uit zelfverdediging. We hadden nijlpaarden die naast onze tent graasden, leeuwen die eraan kwamen snuffelen en olifanten op 20m van ons verwijderd op de weg. Zolang je stil en rustig blijft, gebeurt er meestal niets.

Olifanten op 20m. Een kippenvelmomentje te Zambia.

Veel gevaarlijker dan deze dieren, zijn de kuddes die de weg oversteken. Geiten en schapen zijn voorspelbaar en maken zich zo snel mogelijk uit de voeten. Varkens lopen in alle richtingen, zonder te weten waar ze naartoe moeten. Koeien zijn goed georganiseerd: één of twee koeien versperren de weg, zodat de anderen rustig kunnen overlopen. Honden jagen op de motoren en lopen blaffend een heel eind met je mee. Kamelen daarentegen zijn een echte nachtmerrie. Ze wachten langs de kant van de weg tot op het moment dat je voorbij gaat rijden en steken dan heel rustig over, met een blik van ‘heb ik iets aan van u misschien?’.

De kans om opgegeten te worden door een wild dier is dus eerder klein, de kans om een dier aan te rijden is veel groter.

Outdoor life in Africa, we love it! Zuid-Afrika.

Ik denk dat het duidelijk is: de clichés kunnen in veel gevallen enorm genuanceerd of zelfs volledig weerlegd worden. Afrika was – voor ons althans – de max! Goeie reis!