Grenzen dicht? Gooi het roer om!
Het mag dan niet de ideale tijd zijn om met de motor de wereld rond te rijden, langer dan dit konden Caroline en ik echt niet meer wachten. De kriebels in ons bloed werden na drie jaar in België ondraaglijk. De honger naar avontuur moest dringend gestild worden, ondanks de grote onzekerheid over de te volgen route. Covid en oorlog houden tot op vandaag nog grenzen dicht en beperken onze mogelijkheden.
by Tom & Caroline – MotoMorgana
Toen we in april de deur in België achter ons dicht trokken, gingen we ervan uit dat alles na een paar maanden wel terug zou normaliseren. Intussen bracht de Balkan heerlijk vertier op de vele uitdagende pistes onder een brandende zon. We genoten volop van de fysieke uitdaging om onze motoren over de zoveelste hobbelpas te rijden om op het einde van de dag – moe maar voldaan –
ons potje buiten te koken en te genieten van een heerlijke nachtrust in de tent. Maar tegen de tijd dat we Turkije binnenreden, werden we toch een beetje ongerust. Turkmenistan bleef potdicht, Azerbeidzjan verlengde zijn inreisverbod tot september en de Russen wilden ons nog steeds niet. Mongolië, onze eerste grote tussenstop, zou op deze manier niet bereikbaar zijn.
In plaats van te gaan zitten huilen, besloten we het roer drastisch om te gooien. Als Mongolië en de zijderoute vandaag niet mogelijk zijn, doen we het wel later op de trip. We hebben drie jaar om te reizen en dat biedt ons flexibiliteit. We besloten Georgië en Armenië een paar weken onveilig te maken en brachten de Iraanse ambassade in Erzurum – Turkije – een bezoekje. De pistes in de Kaukasus bleken om van te smullen en de Iraniërs
reikten ons in no time een visum uit. Volgende week steken we de grens met Iran over. Warm zal het ongetwijfeld worden. Maar je moet er wat voor over hebben als je de wereld rond wil tuffen. Ons hoor je niet klagen. Pakistan, India en Nepal zullen waardige vervangers zijn voor de zijderoute. Aan avontuur geen gebrek, zo veel is zeker. We leven van dag tot dag.
Flexibiliteit is key!
