Topsport en een gezinsleven?
Amélie Saussez finishte als tweede tijdens de laatste editie van de 20km door Brussel. Op zich al een hele prestatie, maar hoe doe je dat met een baby van 2 jaar oud? Kan je je dan wel correct voorbereiden?
Kun je jezelf even voorstellen en uitleggen waar en hoe je het racevirus hebt opgepikt??
Mijn naam is Amélie Saussez, 30 jaar oud.
Ik zou me omschrijven als een dynamisch persoon, levenslustig, die graag lacht en omringd wordt door vrienden. Daarnaast ben ik ook een zeer gestresseerd en nerveus persoon, dat is meteen de reden waarom ik mijn zeer persoonlijke behandeling hebben gevonden: het hardlopen, een moment van ontspanning die me in staat stelt het hoofd leeg te maken en de stress te evacueren.
Het loopvirus kreeg me ongeveer 25 jaar geleden te pakken, op de leeftijd van 6 jaar.
Eigenlijk is het overgedragen door mijn vader, die het op zijn beurt van zijn vader erfde.
Dus ik begon eraan op jonge leeftijd bij de ACLo-club in La Louvière, vooral met stages tijdens schoolvakanties.
Hoe pak jij het trainen aan?? Wat zijn de verschillende soorten training of andere types activiteiten die nodig zijn om vooruitgang te boeken bij het hardlopen?
Met de komst van mijn dochter Zoé, die nu 2 jaar oud is, moesten we een nieuw evenwicht vinden, een nieuwe organisatie om ons in staat te stellen de sport voort te zetten, terwijl we ook de gezinsmomenten blijven koesteren.
Ik train nu 4 keer per week met 2 specifieke trainingen en 2 duurtrainingen. Mijn specifieke workouts variëren afhankelijk van waar ik me voor voorbereid. Ik bespreek met mijn coach, Jean-Luc De Sutter, de gewenste doelstellingen en hij bedenkt daar een plan bij. Jean-Luc gebruikt de Garmin-app om de trainingssessies van zijn atleten op te volgen.
Tijdens mijn trainingssessies zijn vooreerst mijn metgezellen maar ook mijn sporthorloge de beste bondgenoten. De meest essentiële funtie voor mij blijft de hartslagmeter, nu aan de pols omdat ik dat handiger vind. Het is erg belangrijk om de hartslag op te volgen tijdens de warming-up om niet in het rood te gaan, uiteraard ook tijdens de training zelf. Ik hou van de nauwkeurigheid van de Garmin GPS om mijn tempo te controleren en dat op een precieze manier en op een niet gebakende piste (handig bij voorbeeld wanneer ik 4-5km-intervallen moet doen; want dit lijkt soms langer).
Daarnaast heb ik het geluk dat ik begeleid word door een sportkiné, Philippe Boelpaep in de regio Bergen. Het valt niet te ontkennen dat mijn huidige prestaties hand in hand gaat met zijn zorg.
Dus ik zou zeggen dat progressie bij het hardlopen een mix van factoren is. Voldoende training, vastberadenheid, mentale doorzetting, je algemene gemoedstoestand … Stuk voor stuk belangrijke factoren. Het is essentieel dat het vooral een plezier blijft.
Een van de belangrijkste factoren is ook levensstijl en voeding, maar ik zou mezelf niet toelaten om op dat niveau advies te geven. Het is één van mijn voornemens om meer te leren over voeding bij het sporten.
Je combineert een full-time professioneel leven met het leven van wereldklasse atleet. Hoe krijg je dat voor elkaar?
Dat is een heel goede vraag. Ik ren de hele tijd, in elke betekenis van het woord.
Het is niet steeds evident om meer te investeren in de sport omdat tijd en energie het niet steeds mogelijk maken.
Ik ben op zoek naar een balans tussen tijd doorbrengen met mijn sport en dat niet ten koste te laten gaan van plezier met mijn gezin.
Hardlopen is soms concessies doen, het is belangrijk om te luisteren naar jezelf. Ik heb vaak moeten kiezen tussen een avondje uit met de vrienden of gewoon rustig thuisblijven omwille van een wedstrijd de volgende dag. Het een en ander hoeft niet steeds in strijd te zijn met elkaar, je moet blijven leven, en hardlopen moet vooral plezier opleveren, geen frustratie.
Je beklom recent veel podia op nationaal niveau (20km van Brussel, Belgisch Kampioenschap Halve Marathon, 3000 m van de LBFA en vele anderen). Wat zijn je eerstvolgende doelen?
Ik blijf trainen op de halve marathon, ik zal deelnemen aan die van Nijvel in september. Het is een afstand waar ik heel veel van hou, moeilijk uitleggen waarom. Misschien omdat het niet te kort noch te lang is, dat het tempo over deze afstand me best ligt.
Op die manier heb ik al een goede uitvalsbasis om mijn voorbereiding op te starten voor de marathon van Eindhoven die zal plaatsvinden op 13 oktober. Die huisvest meteen ook het Belgisch kampioenschap.
Dit jaar zal ik ook meer nadruk leggen op het mentale aspect. Meestal is er altijd een van mijn teamgenoten die me vergezelt bij mijn voorbereiding, maar dit jaar denk ik niet dat dit het geval zal zijn, al blijf ik stiekem hopen van wel (voor de goede verstaander).
Even specifiek over de marathon van Eindhoven, hoe zal jij je training aanvatten en aanpassen?
Mijn coach stelt een trainingsplan op volgens de vorm van het moment en het te bereiken doel. Ik ga meer werken met de functies die Garmin me biedt en zal steeds duidelijk blijven communiceren met mijn coach over hoe ik me voel, om zo mijn plan aan te passen.
Sinds de geboorte mijn dochter voelt het alsof ik vleugels heb. Ik vat deze nieuwe doelstelling vol vertrouwen aan met kernwoorden als: motivatie, plezier, uitdaging. Ik zou graag 02:40 benaderen als eindtijd.
Vier marathons liep ik reeds. De eerste was Nice Cannes in 2014, waar ik eindigde in 3h05’06”, daarna Frankfurt in 2015 in 2h58’12”, Valencia in 2016 in 2h54’38”, verleden jaar finishte ik in Firenze in 2h46’26”.
Met mijn huidige vorm ziet mijn coach me rond 2h42 aankomen en ik moet zeggen: hij rekent steeds erg juist. Alles zal afhangen van mijn gemaakte evolutie op 13 oktober alsook de voortzetting van mijn voorbereiding. Er zullen vast moeilijkere momenten aan komen, maar met de steun van mijn omgeving en mijn onwrikbare vastberadenheid, denk ik er wel te komen.
Ik doe in ieder geval mijn uiterste best om dat te halen.
