Waar denk jij aan?

Waar denk jij aan?

Een bewolkte hemel, opstekende wind, wellicht geen kans om de zonnestralen te voelen vandaag. Mogelijk zelfs wat regenvlagen.

En toch ben je naarstig in de weer, schoenveters aantrekken, muts opzetten, de kraag van je windjack rechtop zetten. Net genoeg om de kou te verslaan, tot de inspanning warmte zal opleveren. Bijna klaar om de « start » knop van jouw horloge in te drukken.

Nog een laatste slok water, een blik op het grijze wolkendek, en je kan eraan beginnen. Al blijven de huislijke warmte, gezelligheid en de geur van zoete toast verlokkelijke elementen om lekker binnen te blijven.

Wat nu? Die overtuiging dat het wel wat pijn mag doen om toch beter te worden? Dat je niets voor niets krijgt? Of doe je het misschien omwille van die jeans, die gisterenochtend net iets te veel spande?

Nadenken over motivatie, het blijft wikken en wegen. In plaats van te handelen of luisteren naar diepere verlangens. Herinner je die vorige loopsessie; die glimlach, dat zalige gevoel. Je voelde kalmte, maar werd sterker. Een wedergeboorte.

Dus ga volgende keer naar buiten zonder nadenken, maar met de eenvoudige gedachte dat je jezelf goed doet.