Atlantic Dutchesses: maak kennis met deze Nederlandse roeivrouwen met een uitdagende en bijzondere missie

Misschien heb je wel eens van ze gehoord: de dames van Atlantic Dutchesses. Een indrukwekkende naam als je het ons vraagt, maar nog indrukwekkender is de missie van deze vier meiden. Iris (53), Melissa (34), Marieke (42) en Renate (51) gaan namelijk de strijd aan in de Talisker Whisky Atlantic Challenge 2020. Dit is een behoorlijk lange roeiwedstrijd van maar liefst 3.000 mijl waarbij de dames de Atlantische Oceaan moeten trotseren. De start van deze spectaculaire race is op 12 december 2020 vanuit La Gomera op de Canarische Eilanden. De komende maanden volgen we Atlantic Dutchesses op de voet tijdens hun voorbereidingen middels een mooie blogserie.

We spreken met Renate, captain bij de Atlantic Dutchesses over deze indrukwekkende roeirace.

Wat is de Talisker Whisky challenge?

“De Talisker Whisky Atlantic Challenge is de ‘World’s Toughest Row’ die al jaren georganiseerd wordt door Atlantic Campaigns, UK. In totaal leggen meer dan 30 teams een indrukwekkende roeireis af van maar liefst 3.000 mile. Er doen verschillende teams mee aan de race: er zijn soloroeiers, duo’s, een trio en diverse viertallen. We starten op de Canarische Eilanden en eindigen bij de Nelson’s Dockyard English Harbour in Antigua & Berbuda”, vertelt Renate enthousiast.

Een aantal indrukwekkende feiten van deze challenge:

• Roeiers roeien 2 uur en slapen 2 uur, constant, 24 uur per dag.
• Meer mensen hebben de Mount Everest beklommen dan over een oceaan geroeid.
• Op zijn diepst is de Atlantische Oceaan 8,5 km / 5,28 mijl diep.
• De roeiers verbranden meer dan 5.000 calorieën per dag.
• Er is geen toilet aan boord – roeiers gebruiken een emmer!

Welke teamleden zijn bij deze challenge betrokken? En wat is hun rol?

“Ons team bestaat uit Iris (53), Melissa (34), Marieke (42) en Renate (51). We zijn allemaal hard aan het werk om onze deelname aan de race voor te bereiden, want er komt heel veel bij kijken. De een is handig met social media, de ander regelt administratieve zaken, de financiën enzovoorts. Zo hebben we een aantal specifieke taken.”

“En verder doen we natuurlijk zoveel mogelijk samen. We moeten ook heel veel trainen. In de boot met elkaar, maar natuurlijk ook kracht en duurtraining thuis. Er is uiteindelijk één captain, vooral belangrijk tijdens de race (contactpersoon voor de organisatie en eindbeslisser) en dat is Renate.”

Waarom doen jullie mee aan deze wedstrijd?

“We doen mee, omdat we gek zijn op roeien”, gaat Renate verder. “We zijn allemaal al jaren actief in de sloeproeiwereld en hebben aan veel wedstrijden meegedaan. De Atlantische Oceaan lonkt! We houden van avontuur en willen ons graag meten met een hele grote zee. Deze wedstrijd is uniek en ze noemen het ook wel ‘s werelds zwaarste roeiafstand.”

“Verder hebben we allemaal een eigen persoonlijk doel om onszelf uit te dagen, grenzen te verleggen, doorgaan tot het punt waarop je denkt dat je niet meer kunt en dan toch nog verder gaat. Naar dat gevoel zijn we op zoek.”

En wat is jullie uiteindelijke doel dan precies?

Renate: “Ons doel is om als eerste Nederlandse vrouwenteam Antigua te bereiken in een hele goede tijd. We hopen er tevens als eerste vrouwen 4 team aan te komen. We roeien daarbij ook nog voor een ander doel namelijk voor het Vrouwenhart. Een onderzoeksteam van het UMC in Utrecht onder leiding van Hester den Ruijter. Zij doet onderzoek naar de oorzaken van hartfalen bij vrouwen. De symptomen die leiden tot een hartaanval zijn bij vrouwen namelijk anders dan bij mannen. Het vergt meer onderzoek om het vrouwenhart beter te begrijpen.”

Hoe bereiden jullie je voor op deze wedstrijd?

“Melissa en Iris zijn er al bijna 2 jaar bij betrokken, Marieke en Renate kwamen er later bij. In de begintijd is het zaak om duidelijk te krijgen wat er allemaal bij komt kijken. Zo moet er natuurlijk een boot aangeschaft worden. Deze kun je huren of kopen. Uiteindelijk heeft de Waard Grondverzet BV. de boot gekocht. Zij zijn daarmee de hoofdsponsor. Wij gebruiken de boot voor deze race.”

“Er is goed gewerkt aan een eigen ‘gezicht’, zoals huisstijl, website en dergelijke”, gaat Renate verder. “Maar denk ook aan de gesprekken die we voeren met (potentiële) sponsoren, met een sportarts en fysiotherapeuten en voedingsdeskundigen.”

“We trainen veel in onze boot. Om het roeien zelf en om de boot te leren kennen. Wat ligt waar en we moeten de apparatuur natuurlijk leren kennen. We trainen dus ook veel thuis: voor kracht- en duurtraining hebben we schema’s gekregen. We moeten natuurlijk topfit zijn en krijgen gelukkig veel advies en ondersteuning. Verder krijgen we ondersteuning van een teamcoach: we moeten het immers als team doen en de inspanning op de oceaan zal een hoop van ons vragen.”

“Maar vergeet niet dat we natuurlijk ook de weg op zee moeten vinden. Zo volgen we diverse cursussen in Engeland die gaan over navigatie, mobiliteit en eerste hulp. We moeten ook de nodige uren op zee doorbrengen, voordat we aan de race mee kunnen doen. Dit alles is vastgelegd in protocollen. De organisatie wil er zeker van zijn dat elk team zich focust op de best mogelijke voorbereiding.”

Nieuwsgierig naar de avonturen van de dames van Atlantic Dutchesses? Volg hun reis via Instagram of neem een kijkje op hun website.

Komende maand nemen we een kijkje bij de trainingen die zij doen op zee en hoe de dames Garmin apparatuur gebruiken en toepassen tijdens hun trainingen.